«Τόσα δειλινά, τόσα ξενύχτια» έχουν περάσει οι περισσότεροι από εμάς διασκεδάζοντας με τα τραγούδια του Νίκου Κουρκούλη… Μετράει πολλές και ουσιαστικές επιτυχίες στο μουσικό στερέωμα με μια χροιά που ξεχωρίζει από το πρώτο άκουσμα. Δεν μας απασχολεί συχνά με τα προσωπικά του ενώ επιλέγει να μιλήσει όταν εκείνος νιώθει πως έχει κάτι ενδιαφέρον να πει, άλλωστε όπως μας δήλωσε και ο ίδιος στη συνέντευξη: «Η υπερέκθεση εμένα δεν μου αρέσει γιατί ο καλλιτέχνης είναι σαν τον ήλιο, τον έχεις ανάγκη, είναι πηγή ζωής αλλά αν κάτσεις πολλές ώρες… καίγεσαι!»
Απολαμβάνοντας το μεσημεριανό μας καφεδάκι λοιπόν πριν λίγες ημέρες, συζητήσαμε με το Νίκο Κουρκούλη πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα… Τα νέα του σχέδια, την σχέση του με τη σύζυγο του Κέλυ Κελεκίδου, την οικονομική κρίση και τα αποτελέσματα αυτής στην δισκογραφία, τα ραδιόφωνα, τους ανερχόμενους καλλιτέχνες και την άτυπη κόντρα μεταξύ «έντεχνου» και «εμπορικού» καλλιτέχνη. Όλα αυτά και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα αμέσως τώρα στις οθόνες του υπολογιστή σας!
Διανύεις σίγουρα μια δημιουργική περίοδο απ’ ότι έχω καταλάβει.
Αυτή την περίοδο η αλήθεια είναι πως με πετυχαίνετε σε μία φάση ανασύνταξης όσον αφορά το ρεπερτόριο και το υλικό μου. Θα κάνουμε μια επαγγελματική συνεργασία με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Ηλία Φιλίππου, δύο συνεργάτες που ξαναβρισκόμαστε μαζί, έχουμε κάνει μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν και πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα παρουσιάσουμε κάτι ακόμη πιο φρέσκο, κάτι που αντιπροσωπεύει εμάς τους τρεις.
Πώς προέκυψε ξανά η συνεργασία με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Ηλία Φιλίππου και μάλιστα μέσω του label «Prime Productios»;
Αυτό έχει να κάνει με τις εξελίξεις της εποχής μας και την αδυναμία των «εταιριών- παραγωγών», οι οποίες στο καλλιτεχνικό τομέα, αδυνατούν να προσφέρουν αυτά τουλάχιστον που θα θέλαμε εμείς ή το αντίτυπο που μας ζητάνε πάνω σε αυτά που θέλουμε εμείς να έχουμε, δεν μοιράζεται σε ίσα μέρη. Από κει και πέρα βλέπουμε την κάθε δουλειά ως μία νέα ευκαιρία ή μία νέα πρόκληση γιατί ο κόσμος περιμένει από εμάς να δει κάτι αντίστοιχο αυτού που γνωρίζει ήδη και είναι και ένα «βάρος» να μπορείς να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες του κόσμου. Έχουμε βγάλει ένα νέο τραγούδι στην αγορά με τίτλο «Δεν ξέρεις τι θέλεις» το οποίο κυκλοφορεί εδώ και ένα μήνα και μέσα Ιουνίου θα βγει και το δεύτερο single.
Δεν είναι αυτοσκοπός μου τα ΜΜΕ, τα χρειάζομαι διότι μέσα από αυτά κάνω γνωστή την δουλειά μου, τίποτα παραπάνω. Δεν θα πάρω έναν φωτογράφο για να τραβήξει προσωπικές μου στιγμές Όσο ήταν παχιές οι αγελάδες έβγαζαν γάλα, τώρα που είναι ισχνές οι αγελάδες δεν υπάρχει ούτε γάλα, ούτε αγελάδα!
Το «Δεν ξέρεις τι θέλεις» το έχουμε ακούσει όλοι… Το επόμενο κομμάτι σε τι ύφος θα κινηθεί;
Το «Δεν ξέρεις τι θέλεις» είναι ένα τσιφτετέλι πάνω σε ανατολίτικο χρώμα αλλά το νέο κομμάτι που θα ετοιμάσουμε τώρα δεν έχει καμία σχέση και αυτό γιατί προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα διαφορετικά ώστε να υπάρχει νέα πρόταση.
Σε εσένα τον ίδιο τι αρέσει να ερμηνεύεις περισσότερο… μπαλάντες ή πιο ρυθμικά κομμάτια;
Ο κόσμος μου λέει ότι του αρέσει περισσότερο η φωνή μου στις μπαλάντες αλλά έχω κάνει επιτυχίες και με άλλα τραγούδια, πιο ανεβαστικά. Εμένα με ενδιαφέρει το καλό τραγούδι, δεν έχω προτίμηση σε ρυθμούς και μελωδίες αλλά σίγουρα έχω προτιμήσεις πάνω σε αυτά που ακούω και που πρέπει να επιλέξω.
Η πορεία των εταιριών έτσι όπως έχουν εξελιχθεί στις μέρες μας οφείλεται καθαρά στην οικονομική κρίση που έχουμε τα τελευταία χρόνια πιστεύεις;
Η κρίση έφερε στην επιφάνεια τα προβλήματα εκ των έσω κυρίως των δισκογραφικών εταιριών. Κακή οργάνωση, κακοδιαχείριση, που δεν είναι σύμφωνα με το πρόγραμμα, χωρίς να βλέπει προς το μέλλον, ακολουθώντας μια γραμμή συντηρητική, η οποία δεν απέφερε κάτι θετικό στους καλλιτέχνες ή και στις ίδιες τις εταιρίες. Όσο ήταν παχιές οι αγελάδες έβγαζαν γάλα, τώρα που είναι ισχνές οι αγελάδες δεν υπάρχει ούτε γάλα, ούτε αγελάδα!
Αυτή τη περίοδο με πετυχαίνετε στη φάση αλλαγής σπιτιού, πηγαίνουμε σε πιο μικρό, πιο φθηνό χώρο, περιορίσαμε τα ημερήσια, μηνιαία και ετήσια έξοδά μας για τον λόγο του ότι έτσι πρέπει τελικά να ζούμε…
Εσένα πόσο σε αγχώνει αυτή η κατάσταση τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Επαγγελματικά με αγχώνει γιατί δεν υπάρχει εξέλιξη. Αναγκαζόμουν τόσα χρόνια να γίνω ο μάνατζερ, ο στυλίστας, ο κομμωτής και ο παραγωγός του εαυτού μου, με τα κατά και τα υπέρ. Αυτά στο εξωτερικό δεν γίνονται γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που λαμβάνουν τα απαραίτητα και πράττουν για σένα, επικοινωνούν για σένα, είναι άνθρωποι που υπάγονται στα πλαίσια της εταιρίας. Αν και η Ελλάδα είναι μια μικρή αγορά, πιστεύω ότι όλοι μας μπορούμε τόσο εμείς σε προσωπικό επίπεδο όσο και οι εταιρίες να παρουσιάσουμε κάτι καλό. Τώρα όσον αφορά την οικονομική κρίση σε προσωπικό επίπεδο σαφέστατα με έχει επηρεάσει και μάλιστα σε αυτή την φάση με πετυχαίνετε σε αλλαγή σπιτιού, πηγαίνουμε σε πιο μικρό, πιο φθηνό χώρο, περιορίσαμε τα ημερήσια, μηνιαία, και ετήσια έξοδά μας για τον λόγο του ότι έτσι πρέπει τελικά να ζούμε, χωρίς βέβαια και θέλω να το αναφέρω αυτό, να ανήκω στους ανθρώπους που έκαναν υπερβολικές σπατάλες ούτως ή άλλως. Τον χρόνο πηγαίναμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό και πλέον αυτό έχουμε να το κάνουμε εδώ και πέντε χρόνια.
Πολλοί συνάδελφοι σου πιστεύουν ότι μέσα από όλο αυτό μπορεί να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα και να επιβιώσουν οι καλύτεροι, εσύ συμφωνείς ;
Αν περιμένουμε να έρθει ο πόλεμος για να σκοτωθούν εκατομμύρια άνθρωποι και να μείνουμε λιγότεροι… φυσικά και δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη! Έπρεπε να έχει γίνει με υπευθυνότητα από τις ίδιες τις εταιρίες εδώ και πολύ καιρό αυτό το ξεσκαρτάρισμα σε όλους τους τομείς. Αυτή η ασυδοσία, όποιος να ‘ναι, όπου να ‘ναι, φέρνει τα ανάλογα αποτελέσματα. Δηλαδή, ο καθένας στην Ελλάδα χρίζεται με μια ταυτότητα ότι θέλει, αυτοβαπτίζεται με λίγα λόγια και δίχως παπά, μπαίνει μόνος του στην κολυμπήθρα, βάζει και το λαδάκι και κάνει την βάπτισή του, έτσι λοιπόν είναι φυσιολογικό να υπάρχει μία τέτοιου είδους εξέλιξη προς το κακό. Γιατί να έρθει μια κρίση, να υποφέρει ο κόσμος και να γίνει τώρα ξεσκαρτάρισμα;;; και μάλιστα σε τι; ;; Σε ανίκανους καλλιτέχνες και σε αυτούς που δεν αξίζουν;;; Αφού ο κόσμος επιλέγει! Βέβαια θα μου πεις το να παρουσιάζει ένας καλλιτέχνης το έργο του δεν μπορεί να το κάνει μόνος του, είναι ένα αποτέλεσμα πολλών ανθρώπων… αυτοί λοιπόν οι παράγοντες που συνδράμουν σε αυτό άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά είναι συμμέτοχοι είτε στο έγκλημα είτε στην επιτυχία, επομένως δεν μπορούμε να κατηγορούμε μεμονωμένα έναν άνθρωπο.
Γιατί να έρθει μια κρίση, να υποφέρει ο κόσμος και να γίνει τώρα ξεσκαρτάρισμα και μάλιστα σε τι;;; Σε ανίκανους καλλιτέχνες και σε αυτούς που δεν αξίζουν;;;
…Από την άλλη βέβαια, όλοι αυτοί οι «συμμέτοχοι» στην Ελλάδα, που δεν έχουν που την κεφαλήν κλείνει, που δεν έχουν μια στέγη, δεν υπάρχει ένας χώρος έξω από συνδικαλιστικά τερτίπια και όργανα να μπορούν να προστατευτούν στον τομέα τους ο καθένας, είτε στιχουργός είναι, είτε συνθέτης, είτε τραγουδιστής, να μπορεί δηλαδή να προστατέψει το μέλλον και τα δικαιώματά του τι θα πρέπει να κάνει;;; Γνωρίζεις πολύ καλά το «ρητό» που όλοι λένε, ότι στην Ελλάδα όλοι γράφουν και όλοι τραγουδάνε, ωραία δεν διαφωνώ αλλά ας τραγουδούν και ας γράφουν σπίτι τους και στην παρέα τους, δεν τους το απαγορεύει κανένας αλλά για να μεταπηδήσεις σε επαγγελματικό επίπεδο θα πρέπει να περάσεις από μια σχολή, μία ακαδημία, ένα σχολείο όπως περνάνε όλοι και κυριολεκτώ για το σχολείο γιατί θα πρέπει να βγεις από μια στέγη καλλιεργημένος και να αξίζεις. Εγώ πιστεύω πολύ στα νέα παιδιά αλλά επειδή δεν έχουν που να απευθυνθούν, παίρνουν ένα τραγούδι τους και τρέχουν γύρω – γύρω για να το αναδείξουν. Αυτός ο τρόπος όμως κάνει κακό και στο τραγούδι και στον ίδιο τον τραγουδιστή . Αυτές είναι πολλές, εκατοντάδες, χιλιάδες οι περιπτώσεις και από αυτούς ορισμένοι πετυχαίνουν για ορισμένο χρόνο και οι υπόλοιποι δεν πετυχαίνουν καν. Ενώ ελάχιστοι έχουν διάρκεια στην επιτυχία.
Για να έχει διάρκεια ένας καλλιτέχνης όπως μου αναφέρεις πιο πάνω μπορεί να βοηθήσει περισσότερο η αγάπη του κόσμου ή οι «καλές» δημόσιες σχέσεις;
Πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ταλέντο. Το ταλέντο αυτό αν το αγαπήσουν και το αποδεχτούν είναι στην κρίση του κοινού και μόνον. Βέβαια σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη προς την επιτυχία παίζουν κάποιες συμβεβλημένες γραμμές, δηλαδή αν θα δούμε αυτόν τον καλλιτέχνη στην τηλεόραση θα έχουμε και οπτική εικόνα, αν τον ακούσουμε στο ραδιόφωνο θα ακούσουμε τη φωνή του, αν τον δούμε από κοντά σε κάποιο live θα δούμε και την κίνηση του. Αυτά τα τρία λοιπόν που σου ανέφερα είναι ένα δείγμα και εκεί θα πρέπει να δείξει σε ποιο από αυτά είναι καλός και κατά τπόσο πρέπει να προστατευτεί από τα μέσα για κάποιο από αυτά. Γενικότερα η υπερέκθεση εμένα δεν μου αρέσει γιατί ο καλλιτέχνης είναι σαν τον ήλιο, τον έχεις ανάγκη, είναι πηγή ζωής αλλά αν κάτσεις πολλές ώρες… καίγεσαι! Είναι απαραίτητο δηλαδή να ξέρεις πως να διαχειριστείς τα ΜΜΕ τα οποία δεν τα είχες πριν αλλά έρχονται αμέσως μετά την επιτυχία.
Πλέον σκεπάζουμε τα πράγματα μέσα από έναν Θεοδωράκη, ο οποίος είναι ένας ογκόλιθος και έχει πάρει στην πλάτη του τα προβλήματα όλων και περιμένουν να πει δυο κουβέντες για να εξιλεωθεί μέσα από αυτόν όλος ο έντεχνος κόσμος!
Έχεις αδικηθεί ποτέ από τα ΜΜΕ ή εξαρχής διατηρούσες χαμηλούς τόνους εις γνώση σου;
Δεν είναι αυτοσκοπός μου τα ΜΜΕ, τα χρειάζομαι διότι μέσα από αυτά κάνω γνωστή την δουλειά μου, τίποτα παραπάνω. Δεν θα πάρω έναν φωτογράφο για να τραβήξει προσωπικές μου στιγμές άλλωστε δεν είναι δική μου δουλειά αυτό. Δουλειά μου είναι να τραγουδώ και να συνθέτω, μέχρι εκεί, καθένας κάνει την δουλειά του!
Πιστεύεις ότι το διαδίκτυο μπορεί να αναδείξει την δουλειά ενός καλλιτέχνη ακόμα και χωρίς τη βοήθεια μιας εταιρίας;
Βέβαια μπορεί να βοηθήσει και αυτό έχουν αργήσει να το καταλάβουν πολλοί συνάδελφοι και ανάμεσα τους και εγώ που ενώ το έβλεπα δεν έκανα τις κατάλληλες κινήσεις, διότι είναι άλλο το να κατανοήσεις κάτι και άλλο το να μπορείς να το διαχειριστείς σωστά. Βλέπετε άλλωστε την τάση του κόσμου ακόμα και στις χολιγουντιανές παραγωγές, την στροφή που κάνει σε ταινίες των μικρών budget που έχουν αρχίσει και γίνονται φεστιβάλ ανά τον κόσμο, με ταινίες περίφημες που δεν χρειάζεται χρήμα αλλά ταλέντο, την κατάλληλη στιγμή, και αγάπη για αυτό που κάνεις. Αυτά εν καιρώ θα βγουν προς τα έξω και θα τα εκτιμήσει ο κόσμος, αυτό είναι το μυστικό, η ικανότητα. Όλα τα άλλα είναι μια ωραιοποιημένη κατάσταση πάνω στον αφρό, τίποτα παραπάνω. Και επειδή επαναλαμβάνω ξανά η Ελλάδα είναι μια μικρή αγορά, είναι πολύ εύκολο το να ανέβεις αλλά και το να κατέβεις επίσης.
Τα ραδιόφωνα πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην επιτυχία ενός τραγουδιού;
Τα ραδιόφωνα είναι το μισό τραγούδι εν μέρει αν και τώρα με το ίντερνετ μπορεί να είναι και λίγο παρακάτω. Γενικότερα τα ραδιόφωνα δεν δουλεύουν πλέον καλλιτεχνικά αλλά επιχειρηματικά και οι άνθρωποι που τα χειρίζονται δουλεύουν μισό-μισό. Δεν βλέπουμε δηλαδή αυτή την στιγμή ραδιόφωνα με παραγωγούς αλλά συγκεκριμένες playlist να παίζουν σε ένα πρόγραμμα. Δεν βλέπουμε ραδιόφωνα να εκφράζουν ελεύθερη άποψη αλλά ραδιόφωνα που είναι μέρη ενός μηχανισμού που βοηθάει και βοηθιέται. Από την άλλη αυτό έχει να κάνει και με την αποστασιοποίηση των καλλιτεχνών. Δηλαδή όταν έχει την ανάγκη να προωθήσει ο καλλιτέχνης το τραγούδι του, είτε επί πληρωμή, είτε με ανταλλάγματα όλα καταλήγουν τελικά σε ένα κουβά χρημάτων, τι θα δώσω και τι θα πάρω και εκεί κάπου το πράγμα αρχίζει και μπερδεύει και μεταλλάσσεται… Μεταλλάσσεται το ίδιο το τραγούδι, το ραδιόφωνο και ο ακροατής φυσικά. Όλοι συνένοχοι σε ένα έγκλημα, και όλοι ψάχνουμε το ποιος φταίει, βγάζοντας τους εαυτούς μας απέξω.
Κρατάω μια στάση αποχής μετά από μια υπερέκθεση που είχα στα πρώτα μου βήματα που δεν ήξερα πώς να χειριστώ τα ΜΜΕ και την τηλεόραση… Ειδικά στην Ελένη Μενεγάκη ήμουν συνέχεια στην εκπομπή της, γιατί τότε δεν ήξερα πώς να προστατευτώ, νόμιζα πως ήταν καλό!
Με το διαδίκτυο τι σχέση έχεις… διατηρείς λογαριασμούς στα social media;
Facebook δεν έχω, αντιθέτως έχω twitter, αν και δηλώνω τέσσερις μήνες αποχής. Μου αρέσει το διαδίκτυο γιατί ενημερώνομαι σε καθημερινή βάση, όχι μόνο θέματα σε στυλ εφημερίδων αλλά και για θέματα πιο κοινωνικά, πιο εξειδικευμένα. Αφού έχω τον τρόπο και είναι πιο άμεσος ναι μου αρέσει!
Πιστεύεις ότι το facebook ή το twitter ας πούμε είναι ένα μέσο που σε φέρνει πιο κοντά με τους θαυμαστές σου;
Δεν είμαι και πολύ καλός σε αυτό γιατί χρειάζεται χρόνος και είναι πολύ δύσκολο. Συνήθως αυτό το κάνουν στους καλλιτέχνες κάποιοι άλλοι άνθρωποι οι οποίοι μπαίνουν και μιλάνε αντί για αυτόν. Έχω μια πολύ γεμάτη μέρα και είναι δύσκολο να αφιερώνω έστω μία ώρα στο facebook και από την άλλη πιστεύω ότι είναι ένας δρόμος που περπατάνε όλοι «μεταμφιεσμένοι» και αυτό δεν μου αρέσει ενώ το twitter είναι λίγο πιο καθαρό και το προτιμώ.
Η καθημερινότητά σου πως είναι, ποια είναι τα πράγματα που συνηθίζεις να κάνεις;
Ξυπνάω αρκετά νωρίς το πρωί, γύρω στις 8:30 γιατί ξυπνάει ο μικρός και τον πηγαίνουμε στον παιδικό. Πάω λίγο γυμναστήριο που ξεκίνησα ξανά μετά από μια μικρή αποχή και μετέπειτα συναντήσεις για επιχειρηματικά και επαγγελματικά θέματα, υποχρεώσεις της καθημερινότητας και άλλα. Γενικά και εγώ και η σύζυγός μου δεν έχουμε ανθρώπους που να τακτοποιούν τις δουλειές μας, οι ίδιοι πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, στον μανάβη, στον χασάπη. Στις υποχρεώσεις μας πηγαίνουμε εμείς και είναι επιλογή μας για να συμβαδίζουμε με την πραγματικότητα και να μην ζούμε σε έναν άλλο κόσμο.
Τελικά είναι πιο εύκολο να είσαι με την σύντροφο σου στο ίδιο επάγγελμα ή υπάρχουν δυσκολίες;
Αν αγαπάς τον άνθρωπό σου, είτε κάνεις την ίδια δουλειά είτε διαφορετική, όταν υπάρχει κατανόηση και αγάπη όλα γίνονται . Ένας λόγος παραπάνω το ότι έχουμε την ίδια δουλειά, τις ίδιες συνισταμένες, τις ίδιες κατευθύνσεις και αν είχαμε διαφορετικό επάγγελμα δεν θα μπορούσαμε ο ένας να βοηθά και να συμβουλεύει τον άλλον. Πέρα από αυτό όμως δεν θα σου κρύψω πως στο θέμα καριέρας την Κέλυ πιστεύω την έβλαψα εγώ περισσότερο απ΄ ότι εκείνη γιατί εγώ ήμουν στην κορύφωση της καριέρας μου όταν την γνώρισα και εκεί κάπου ξέρεις πλέον όταν εμφανίσεις μια σχέση, αν και εμείς το κρατήσαμε πολλά χρόνια κρυφό, τα τελευταία τέσσερα χρόνια το αποκαλύψαμε με την γέννηση του παιδιού αναγκαστικά, τραβούσα και τραβάω απέναντι της ένα βάρος διότι όλοι λένε «είναι η γυναίκα του Κουρκούλη και δεν μπορεί να είναι καλύτερη από αυτόν»!
Είναι πολλές οι επιτυχίες σου όλα αυτά τα χρόνια… Υπάρχει όμως κάποια που ξεχωρίζεις;
Καμιά φορά τα τραγούδια που αγαπάς λίγο περισσότερο δεν είναι απαραίτητο να έχουν γίνει επιτυχίες. Σα να μου λες, από το σώμα σου, ποιο όργανο αγαπάς πιο πολύ; Είναι όλα απαραίτητα. Και την παρομοίωση την έκανα γιατί το σώμα είναι αποτέλεσμα μιας δημιουργίας όπως και τα τραγούδια διότι εγώ δεν ερμηνεύω μόνο αλλά γράφω επίσης. Το εκπληκτικό είναι ότι ο κόσμος τα ζει τα τραγούδια, αυτή είναι η χαρά που εισπράττω, πέραν του χειροκροτήματος, το νόημα είναι να συνδέσεις το τραγούδι με τους ανθρώπους και να μην είναι μια επιτυχία περαστική. Αυτό το κατόρθωσαν οι μεγάλοι συνθέτες, βλέπε Ζαμπέτα, Καλδάρα, Τσιτσάνη, οι οποίοι κατέγραψαν την ζωή σε πίνακες μουσικής, πίνακες τραγουδιού. Ο σκοπός είναι με το πέρασμα του χρόνου να αφήσεις κάτι στον κόσμο. Από την άλλη βέβαια όλοι πρέπει να έχουμε ένα ξεκίνημα, από ένα μικρό κόμπο να κάνουμε ένα πουλόβερ διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να «ζήσωμεν» διότι θα πρέπει να «ζήσωμεν» κιόλας… . Σ’ αυτή την ζωή όλα καλά, φιλοσοφούμε αλλά πρακτικά τι γίνεται;;; έτσι φτάσαμε στην εποχή του «σου δίνω, μου δίνεις» και έχουμε κολλήσει… Και επανέρχομαι στο ξεσκαρτάρισμα που με ρώτησες προηγουμένως… Μπούρδες! Ξεσκαρτάρισμα από τι;;; Εδώ δεν μπορούμε να ενώσουμε ένα μέτρο γέφυρα ανάμεσα στο λαϊκό και στο έντεχνο τραγούδι!
Γιατί υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός κατά την δική σου γνώμη;
Αυτός ο διαχωρισμός υπάρχει για εμπορικές σκοπιμότητες, όχι για καλλιτεχνικές. Αν ψάξεις σωστά θα βρεις πολλές μπούρδες και στον έναν το χώρο και στον άλλο. Δεν υπάρχει κάποιος «πρωθυπουργός της μουσικής» που θα σου πει το τι θα ακούς. Όλα χρειάζονται. Υπάρχει πολυπλοκότητα και διαφορετικότητα για να μπορεί να ακούει ο καθένας αυτό που θέλει. Ας βάζανε πανεπιστήμια σε κάθε κοινότητα και σε κάθε χωριό που θα έβγαζε πρυτάνεις που θα έχουν μουσική κουλτούρα ρε παιδί μου και το λέω αυτό γιατί πολύ πιστεύουν πως ανάλογα τι ακούν ανεβαίνει και το επίπεδο τους. Γενικά όμως, δεν υπάρχει μουσικό επίπεδο, δεν έχουν κουλτούρα. Αφήνουν κάποιοι άνθρωποι ένα έργο… Ένα έργο που;;; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ στην ζωή τους μια όπερα ή δεν έχουν ακούσει ένα κλασσικό τραγούδι. Αλλά δεν τους κατηγορώ, γιατί θεωρούν ότι είμαστε σε μια χώρα της «μπανανίας». Τα λέω αυτά γιατί η κοινωνία μας είναι ένας καθρέφτης της καλλιτεχνικής ζωής και η ίδια η καλλιτεχνική ζωή ένας καθρέφτης της κοινωνίας. Εδώ όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει μια σιωπή από όλους τους μεγάλους εκπροσώπους του τραγουδιού γιατί στην ουσία μια χούντα ζούμε και σήμερα, απλά εκείνη της εποχή της χούντας υπήρχαν διαδηλώσεις με τραγούδια ενώ τώρα με μολότοφ. Και όλοι σιωπούν, και άντε εγώ δεν δικαιούμαι να μιλάω γιατί ανήκω για πολλούς σε ένα λαϊκίστικο χώρο και δεν μπορώ να μιλήσω, εκείνοι, οι ποιοτικοί, πού είναι;;; Πλέον σκεπάζουμε τα πράγματα μέσα από έναν Θεοδωράκη, ο οποίος είναι ένας ογκόλιθος και έχει πάρει στην πλάτη του τα προβλήματα όλων και περιμένουν να πει δυο κουβέντες για να εξιλεωθεί μέσα από αυτόν όλος ο έντεχνος κόσμος. Γενικά τα πράγματα λοιπόν είναι ότι να ‘ναι…
Ο Νότης Σφακιανάκης για παράδειγμα είναι ένας καλλιτέχνης που δεν φοβάται να πει δημόσια την γνώμη του όμως πολλές φορές βάλλεται για αυτό… Πως σας φαίνεται, λοιπόν, η αντιμετώπιση των ΜΜΕ και του κόσμου, σε κάθε τι που λένε οι καλλιτέχνες;
Εγώ δεν θα ήθελα να μπω σε διαδικασία να κρίνω τι κάνει ο κάθε καλλιτέχνης, δεν με ενδιαφέρει άλλωστε, αν το κάνει καλώς ή κακώς ο ίδιος το ξέρει. Γιατί να μην πει όμως ο καλλιτέχνης αυτό που έχει να πει;;; Αρκεί βέβαια να είναι κάτι που να στέκει και να μην είναι μπούρδα. Το θέμα είναι ότι για να πω την άποψή μου, θα πρέπει να δεχτώ και την κατάλληλη ερώτηση. Αν βγω εγώ και μιλάω μόνος μου, όσο σωστά και να είναι αυτά που λέω θα με βγάλουν τρελό. Απ΄ τη μια καλό είναι να περιορίζεσαι στο καλλιτεχνικό σου έργο και να μιλάς λίγο, για μια μερίδα ανθρώπων όμως ζούμε στην Ελλάδα και απ΄τη στιγμή που έχεις το βήμα καλό είναι να μπορείς να λες πέντε πράγματα και να μπορείς να συμπαρασύρεις θετικά μια μερίδα ανθρώπων που σε βλέπει σαν πρότυπο και θέλουν κάπου να στηριχτούν. Οι περισσότεροι ήθελαν να είναι ωραίοι και αρεστοί και αυτό μας έκανε να μεταλλασσόμαστε. Όλοι ίδιοι είναι;;; Ωραίοι, τέλειοι;;; Ένας- δύο είναι τα κακά παιδιά;;; Όλα αυτά γίνονται γιατί είμαστε μια μικρή αγορά και με την έξαρση των ΜΜΕ στην δεκαετία του’90 είδαμε ότι εκεί που είχαμε τους μύθους στα κάδρα, τους κατεβάσαμε, τους βάλαμε στην τηλεόραση, πήραμε ότι έπρεπε, τους στραγγίξαμε και το υπόλοιπο το πετάξαμε και ήρθε η απομυθοποίηση όλων. Εγώ κρατάω μια στάση αποχής μετά από μια υπερέκθεση που είχα στα πρώτα μου βήματα που δεν ήξερα πώς να χειριστώ τα ΜΜΕ και την τηλεόραση. Ειδικά στην Ελένη Μενεγάκη ήμουν συνέχεια στην εκπομπή της γιατί τότε δεν ήξερα πώς να προστατευτώ, νόμιζα πως ήταν καλό, όπως για παράδειγμα ένας άνθρωπος που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του παγωτό και όταν το δει θέλει να τρώει συνέχεια αν του αρέσει, όμως κάποια στιγμή θα αρχίσει να πονάει το στομάχι του;;; Ε, κάπως έτσι κ εγώ. Με το πέρασμα του καιρού είδα ότι και τα ίδια τα ΜΜΕ δεν ήξεραν πώς να συμπεριφερθούν προκειμένου να κάνουν νούμερα και για αυτό έκαναν συνεδριάσεις των συνεδριάσεων με την δικαιολογία ότι αυτό θέλει ο κόσμος.
Ολοκληρώνοντας μπορούμε να ανακοινώσουμε κάποια από τα άμεσα σχέδια σου;
Θα κάνουμε κάποιες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και κάποια lives σε clubs μαζί με μια ομάδα παιδιών, με χαμηλό κοστολόγιο ώστε να μπορεί να έρθει ο κόσμος γιατί κάποια στιγμή είχαν ξεφύγει οι τιμές στα μαγαζιά. Αυτό υπολογίζεται να ξεκινήσει στα μέσα Ιουνίου που θα έχει κυκλοφορήσει και το δεύτερο single το οποίο έχουμε αρχίσει ήδη να βιντεοσκοπούμαι και έχουμε και κάποιες εκπλήξεις ακόμη οι οποίες εύχομαι να μας βγουν και να μπορούμε να τις ανακοινώσουμε.
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Φωτογραφίες: byRon
Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης: Στέλιος Καμούτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου