Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Νότης Σφακιανάκης - Γιάννης Πλούταρχος Το αιχμηρό άρθρο του Νίκου Μωραΐτη με αφορμή τις δηλώσεις τους για την πολιτική & τη Χρυσή Αυγή

Νότης Σφακιανάκης - Γιάννης Πλούταρχος

και την ανωτερότητα του ελληνικού έθνους και πολιτισμού, και μόλις λίγες ώρες μετά τις πολυσυζητημένες δηλώσεις του Γιάννη Πλούταρχου για τη Χρυσή Αυγή, ο γνωστός στιχουργός Νίκος Μωραΐτης, σε άρθρο του στο e-tetradio.gr, άσκησε κριτική στα λεγόμενα των εκπροσώπων της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας.  

Στο άρθρο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και συνοδεύτηκε με φωτογραφίες του Γιάννη Πλούταρχου και του Νότη Σφακιανάκη, ο Νίκος Μωραΐτης ανέφερε: 

"Επειδή κάθε τόσο βγαίνει και ένας τραγουδιστής που σε συνεντεύξεις του φτάνει να δικαιολογεί -και άρα εμμέσως να νομιμοποιεί- τη δράση της Χρυσής Αυγής, θα ήθελα να φωτίσω μία άλλη πλευρά. 

Υπάρχουν τραγουδιστές που κάνουν τέτοιες δηλώσεις και δεν είναι φασίστες. Απλώς είναι βαθιά αμόρφωτοι. Και ως βαθιά αμόρφωτοι πέφτουν στην παγίδα των πιο λαϊκιστικών και ανερμάτιστων απόψεων για τα κοινωνικά ζητήματα. 

Γιατί δεν κρατούν κλειστό το στόμα τους; Γιατί δεν μιλούν μόνο για τα τραγούδια τους; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Μαθημένοι στα φώτα και στην αγάπη του κόσμου, αποκτούν το σύνδρομο του ξερόλα. Νομίζουν ότι ως είδωλα μίας κοινωνίας μπορούν και να την καθρεφτίσουν θεωρητικά, να τηνεξηγήσουν, να μιλήσουν πολιτικά (ακριβώς όπως νομίζουν ότι μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για το περιεχόμενο, την παραγωγή και την αισθητική των δίσκων τους - αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση).

Μου έλεγε τις προάλλες ο Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Να θυμάσαι ότι οι περισσότεροι τραγουδιστές ήταν αμόρφωτα παιδιά που απλώς έστριβε το λαρύγγι τους». Ακριβώς αυτό. Είναι παράδοξο να ζητάς από αυτόν που στρίβει το λαρύγγι του να εκφράσει βάσιμη θέση για τα προβλήματα του πολιτικού συστήματος.

Τα λέω όλα αυτά γιατί θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας: δεν υπάρχει σε κανέναν άλλο καλλιτεχνικό χώρο πιο γόνιμο πεδίο για ηλίθιες,φιλο-χρυσαυγίτικες δηλώσεις από αυτό των τραγουδιστών. Γιατί είναι (εν γένει, δεν μιλώ για τις εξαιρέσεις) ο πιο απαίδευτος χώρος της τέχνης. Εύκολο χρήμα, προσωπολατρία, ελάχιστη γνώση, όλα βασισμένα σε δύο χορδές.

Όλα αυτά βεβαίως δεν αποτελούν ελαφρυντικό. Είναι σίγουρα καλύτερο το να είσαι αστοιχείωτος παράφασίστας. Μην ξεχνάμε όμως ότι στο έδαφος των πρώτων καλλιεργούνται οι δεύτεροι". 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου